اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۰۱: نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش بود پیوسته آن ابرو بلند از تندی خویش چنین در خاک و خون افتاده ام مگذرا ای همدم که میترسم بخون من کشد تهمت سگ کویش پی تسکین دل خواهم نشینم پهلویش لیکن دلم افزون طپد هرگه رسد پهلو به پهلویش همان بهتر که لب بندم زآه گرم پیش او مبادا در عرق افتد زآه من گل رویش سگ مشکین غزال خود من از بوی خوشم باری که هرجا بگذرد خلقی برآسایند از بویش مبین زنهار ای همدم چو اهلی سرو قد او که حسرت بار می آرد هوای سرو دلجویش اهلی شیرازی