اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۹: خوبان که همچو شمع ز نور آفریده اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوبان که همچو شمع ز نور آفریده اند سر تا قدم چراغ دل و نور دیده اند آن طرفه آهویان که به مجنون وشان خوشند این طرفه است کز من مجنون رمیده اند در صید دل کبوتر مستند مهوشان کز برج دلفریبی و شوخی پریده اند چون من بخون خود نشوم غرقه از بتان کز من بتیغ کم محلی دل بریده اند آسوده نیستم دمی از سوختن چو شمع گویی برای سوختنم آفریده اند هرگز کجا بشریت کوثر شوند خوش تلخی کشان که زهر جدایی چشیده اند اهلی چو مرغ بسمل از آن میطپد بخاک مردان چه جای خاک که در خون طپیده اند اهلی شیرازی