صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۴۰۰: آن آفت جان بر سر انصاف نیامد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن آفت جان بر سر انصاف نیامد آن تلخ زبان بر سر انصاف نیامد مور خط ازان تنگ شکر گرد برآورد آن مور میان بر سر انصاف نیامد چیدند وکشیدند گلاب از گل کاغذ آن غنچه دهان بر سر انصاف نیامد کردم به فسون نرم کمان مه نو را آن سخت کمان بر سر انصاف نیامد هر چند که از خرمن ما دود بر آمد آن برق عنان بر سر انصاف نیامد دین و دل و عقل و خرد و هوش فشاندم آن دشمن جان بر سر انصاف نیامد یک عمر خضر در قدم او گذراندم آن سرو روان بر سر انصاف نیامد گفتیم که انصاف دهد چرخ پس از مرگ مردیم وهمان بر سر انصاف نیامد هر چند که صد عمر خضر دید به رویش چشم نگران بر سر انصاف نیامد هر چند که صائب زنی کلک شکر ریخت آن پسته دهان بر سر انصاف نیامد صائب تبریزی