صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۳۷۶: چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد آخر گل خاموشی من این ثمر آورد در پای خزان ریخت گل و لاله این باغ رنگی که به رخساره به خون جگر آورد در کام تو زهر از کجی توست وگرنه هر کس که چونی راست شد اینجا شکر آورد ما بیخبران طالع مکتوب نداریم ورنه که ازان آیه رحمت خبرآورد فریاد که با طوطی ما سخت طرف شد هر جغد که امروز سر بیضه برآورد قانع به زبونی مشو از نفس که اینجا گردن کسی افراخت که خصم سرآورد معراج وصال تو نه اندازه ما بود این مور به اقبال شکر بال برآورد معراج وصال تو نه اندازه ما بود این مور به اقبال شکر بال برآورد صد شکر که ننشست ز پا همت صائب تا درد غریبی به وطن از سفر آورد صائب تبریزی