صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۳۶۴: از خال توان راه به آن کنج دهان برد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از خال توان راه به آن کنج دهان برد بی خضر به سرچشمه جان پی نتوان برد بیرون سری از سبزه خط تو نبردم هر چند سوادم سبق از آب روان برد چون کار برآن کنج دهن تنگ نگردد مور خط اوره به شکر خند نهان برد غم از دل ما کم نکند خنده که تلخی از طینت بادام به شکر نتوان برد از من قدمی چند بود سنگ نشان پیش از بس به رهش پای مرا خواب گران برد تا چند بود گوش برآواز شکستن رنگ از رخ من شکوه به دیوان خزان برد روزی که کمر بست میانش به نزاکت آن روز دل صائب مسکین ز میان برد صائب تبریزی