اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۶: ذره چون خورشید گردد طالع و لامع خوش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ذره چون خورشید گردد طالع و لامع خوش است آفتاب بخت من لامع نشد طالع خوش است میزند تیغ آفتاب من که میرم پیش او گر شفاعتخواه نبود در میان مانع خوش است میرسد گاهی بسمع محرمان حالم ولی حال مجنون را اگر لیلی بود سامع خوش است سایه ام بر سر سگش همچون همامی افکند گر بمشتی استخوان من شود قانع خوش است ناخوشیهایی که ما از ظلمت هجران کشیم گاه گاهی برق وصلی گر شود لامع خوش است دوش دیدم اهلی آنمه همنشین در واقعه گر بخواب این قصه هم واقع شود واقع خوش است اهلی شیرازی