صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۲۴۱: غیر از دل دو نیم که خندان چوپسته بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غیر از دل دو نیم که خندان چوپسته بود بر هر دری که روی نهادیم بسته بود قسمت نگر که طوطی بی طالع مرا روی سخن به آینه زنگ بسته بود قحط سخن نداشت مرا از سخن خموش این رشته از گرانی گوهر گسسته بود بخت سیاه پرده چشم حسود شد این جغد در خرابه ماپی خجسته بود دلها از آن مسخر من شد که همچو زلف پرواز من همیشه به بال شکسته بود دیوار شد میان من وآتش جحیم گرد خجالتی که به رویم نشسته بود روزی که بود دل ز کمر بستگان تو از کهکشان سپهر میان رانبسته بود صائب نباخت لنگر صبر از جفای چرخ چون کوه زیر تیغ به تمکین نشسته بود صائب تبریزی