صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۶۴: عاشق که حرف عشق به اغیار می زند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عاشق که حرف عشق به اغیار می زند آبی به روی صورت دیوار می زند نظاره اش به خرج تماشا نمی رود چشمی که ساغر ازدل هشیار می زند امیدوار باش که از فیض آفتاب در سنگ لعل ساغر سرشار می زند مجنون حذر ز سنگ ملامت نمی کند این کبک مست خنده به کهسار می زند بیدار هر که می شود از خواب بیخودی دانسته پا به دولت بیدار می زند آن را که نارسا نبود پیچ وتاب عشق چون زلف دست در کمر یار می زند چون زخم آب از دل صاف است مرهمش زخمی که یار بر من افگار می زند خون در لباس دردل مرغ چمن کند هر کس گلی به گوشه دستار می زند صائب ز پاس شیشه ناموس فارغ است هر کس پیاله بر سر بازار می زند صائب تبریزی