کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۲: تن در پی جان می رود ای بخت کجانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تن در پی جان می رود ای بخت کجانی موقوف تو ماندیم که راهی بنمائی از کار فرو بسته در هم شده ما لطفی بنمائی گرمی باز گشائی گویند که تعجیل مکن تا برسد وقت پیداست که تا چند بود مد جدائی ای دل مکن اندیشه از این راه که صعب است نومید نشاید شدن از لطف خدائی دیگر ندهم دامن مقصود خود از دست گر بابم از این واقعه سب رهانی گفتی که کمالا مکن اندیشه رفتن آیا من مشتاق کجا و تو کجایی کمال الدین خجندی