قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۲۴۹: تا که از جور زمان بر جگرم ریش رسد؟
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا که از جور زمان بر جگرم ریش رسد؟ حق بفریاد دل خسته درویش رسد من ز بیگانه نترسم،که درین راه مرا هر بلایی که رسد از قبل خویش رسد یارب،این عشق بلاییست،ندانم چه بلاست؟ هر چه پرهیز کنم تیر بلا پیش رسد دل،که درحال بلا ثابت و راسخ باشد چونکه معنیش تمام آمد دعویش رسد چون نمیرم؟که درین آتش غم میسوزم تیر هجران تو بر جان غم اندیش رسد دل و جان را بتو دادیم،هم از روز ازل راضیم از تو،اگر مرهم،اگر نیش رسد آتشی بود که در خرمن جانها افتاد وقت آنست که با قاسم دلریش رسد قاسم انوار