طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۲۳۵: خجالت مایه ام وضع پریشانیست بنیادم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خجالت مایه ام وضع پریشانیست بنیادم گلاب خجلت از سنبل کشد تصویر بهزادم نگاه حیرتم از نقش پای او سبق گیرد مگر عکس رخ آئینه بود سرمشق استادم! معمای سر زلفش به جز از شانه نکشاید ازان در باغ زیر سایه موزون شمشادم سپند داغ رشکم سوخت از دل سر نزد ناله تو پنداری به سنگ سرمه خوابیدست فریادم به سودای خیالش شهره آفاق گردیدم تمنای وصالش داد نام و ننگ بر بادم! شکست دل به سنگ یائس پیغامیست جمشیدی صدای کاسه چینی دهد فغفور را یادم! ازان گریده ام در اوج دانش طغرل معنی به قید لفظ نازک بس که شاهین بود صیادم طغرل احراری