طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۷: تا نزاکت زان خرام قد دلجو می چکد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا نزاکت زان خرام قد دلجو می چکد از حیا سر و آب گشته بر لب جو می چکد رمز زلف او به صحرای ختن شد آشکار خون حسرت تا ابد از ناف آهو میچکد از لطافت های حسن آبدار او مپرس موج گوهر از حدیث وصف آن رو می چکد بسملم کرد و به خاک انداخت آن ظالم هنوز قطره های خون من از تیغ ابرو می چکد بوالهوس بگذر ز سودای خیال زلف او سیل طوفان بلا از هر سر مو می چکد! ای دل اندر آستان او رسی غافل مباش رشحه اندوه و غم از خاک آن کو می چکد! از ره مستی جهانی را ببین در خاک زد خون مردم دم به دم زان چشم جادو می چکد! در غضب چین جبینش دیدم و گفتم به دل شربت سر کنگبین از شاخ لیمو می چکد طغرلم در صید معنی های رنگین بلند از صفای شعر من تا حشر لؤلؤ می چکد! طغرل احراری