عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۲: زلف را بر هر دو رخ جا می کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف را بر هر دو رخ جا می کنی غارت جان، قصد دلها می کنی می دهی ساغر ز چشم پرخمار سالکان را مست و شیدا می کنی در جهان از زلف و رخسار این قمر! هر زمان صد فتنه پیدا می کنی کرده ای آیینه ما را و در او صورت خود را تماشا می کنی پرده برمی داری از روی چو ماه گنج حق را آشکارا می کنی گوشه گیران مرقع پوش را بت پرست عشق و رسوا می کنی دانه می سازی ز خال عنبرین دام دل زلف سمن سا می کنی می کنی با عاشقان ناز و عتاب مدعی را آفرین ها می کنی بیدلی را هردم ای لیلی چو من عاشق و مجنون و شیدا می کنی مشکل هردو جهان حل می شود چون ز گیسو یک گره وا می کنی کس ندیده است این قیامت ها که تو در جهان ای سدره بالا! می کنی اهل معنی را به دور زلف و خال همچو نقطه بی سر و پا می کنی طور سینای تجلی توییم ای که ما را طور سینا می کنی ای نسیمی از دم روح القدس مردگان را حشر و احیا می کنی عمادالدین نسیمی