عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸۰: به عشقت جان و دل دادم به غم زان گشتم ارزانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به عشقت جان و دل دادم به غم زان گشتم ارزانی به بند زلفت افتادم از آنم در پریشانی چو چشمت گوشه گیرم چون ز چشمت دل نگه دارم که با این چشم و این ابرو بلای گوشه گیرانی به ابرو هر نفس چشمت دلی می دزدد از مردم ندانم چون نگه دارم دل از دزدان پنهانی چه روز است ای صنم! رویت که روشن می کند هردم رموز لیلة الاسری در آن گیسوی ظلمانی معمای سر زلفت به جان گفتم که بگشایم ولی مشکل شود حاصل بدین آسانی آسانی سویدای دل و چشمم چو هست آرامگاه تو اگر اینجا کنی منزل و گر آنجا، تو می دانی اگر وصل رخش خواهی چو زلفش چاره آن کن که سر در پایش اندازی و جان در پایش افشانی چو زلفت، فتنه پا بیرون نهاد امروز می شاید به جای خویش اگر او را به جای خویش بنشانی مکن درد مرا درمان به ترک عشقش ای ناصح! که درمانم بسی تلخ است و می دانم که درمانی ملک در صورت انسان بدین خوبی نشد ظاهر چه نوری یارب! ای دلبر! خداوندا! چه انسانی! نسیمی را به فضل حق چو وصل یار حاصل شد بیابد مسند شاهی و بر سر تاج سلطانی عمادالدین نسیمی