عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۷: آن شهنشاهم که از نطق «هی العلیا»ی من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن شهنشاهم که از نطق «هی العلیا»ی من ما سوی الله نقطه ای آمد به زیر پای من آفتاب وحدتم من زان که در صبح طلوع کثرت ذرات شد پیدا ز نور رای من اتحاد عین و غین عالم سر حروف اول حرف فی است آخر دلیلش یای من از سه حرف است بعد وحی عالم عینی تمام وان سه لام است و فی و ضی افضل ایمای من عشره کامل که در کلتایدیه شد تمام شد عیان از بیست و هشت آن سر ز حرف زای من تسع آیات از ید بیضای موسی شد پدید نه فلک طی شد از آن در دست شکل طای من آن که در هر خوشه ای صد دانه را باشد وجود نقطه ای بر طا نهادم رو نمود از ظای من چل صباحی طینت اصل وجود کاینات با الف بی ظاهر است تی و ثی و حای من آن جمیلی کز کمال حسن خط وجه او عاشقان شوریده اند، بنمود رو از رای من کنز مخفی آن که صورت یافت از ام الکتاب حرفها را آیتش داده مکان در خای من شش جهات گنبد نیلوفری را از سه روح می توان دیدن عیان در صورت یک تای من عمادالدین نسیمی