همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۴: کو جوانی تا فدای عشق خوبان کردمی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کو جوانی تا فدای عشق خوبان کردمی بار دیگر عمر خود در کار ایشان کردمی کاشکی بر جای هر مویی دلی بودی مرا تا بر آن زلف عبیرافشان دل افشان کردمی کاشکی من باغبان گلستانش بودمی تا دهان بخت را چون غنچه خندان کردمی گر میسر می شدی چشم مرا دیدار دوست کی نظر در چشمه خورشید تابان کردمی با سگان کوی او بر خاک اگر بنشستمی کافرم گر آرزوی تخت سلطان کردمی شیوه مردان نباشد عشق پنهان باختن ورنه من ز اغیار حال خویش پنهان کردمی در جوانی عشق بازی ها فراوان کرده ام گر به پیری طاقتم بودی دو چندان کردمی گر بر دلدار ره بودی دلم را چون همام جان به روز عید وصل دوست قربان کردمی همام تبریزی