همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۶: توبه کردم که نخوانم دگرت ماه و پری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
توبه کردم که نخوانم دگرت ماه و پری هر چه دیدیم و شنیدیم از آن خوبتری تا ببینیم نظیرت به جهان گردیدیم نیکوان را همه دیدیم تو چیزی دگری عارفان روی تو جویند نه گل های بهشت عقلشان می کند اقرار به صاحب نظری می روی دیده مردم نگران از چپ و راست همه در حسرت خاکی که بر او می گذری التفاتی نکند سوی کسی چشم خوشت هر یکی را هوس آن که کجا می نگری هوس آن بود که حسنت همگی در یابم باز دیدم نه به اندازه نور بصری می دهد زلف تو را باد صبا تشویشی مگر ای باد تو از غیرت ما بی خبری مگذر بر سر زلفش که گرفتار شوی جان ازین دامِ به هم برشده بیرون نبری عاشقی را که بود غیرت صحبت چو همام راز معشوق نگوید به نسیم سحری همام تبریزی