همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۰: من به اومید تو از راه دراز آمده ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من به اومید تو از راه دراز آمده ام ناز بگذار دمی چون به نیاز آمده ام رهروان را به شب تار دلیلی باید من به بوی خوش آن زلف دراز آمده ام شمع بی زحمت پروانه نباشد بنشان کامشبی در هوس گفتن راز آمده ام پیش از این هر نفسم بود خیالی و اکنون با تو یک رنگ شدم وز همه باز آمده ام مرغ دل بر سر زلفت به فغان می گوید چیست تدبیر که در چنگل باز آمده ام با دلم سلسله زلف تو گوید خوش باش منم آن بند که دیوانه نواز آمده ام عاشقان راست نمازی و دگر محرابی بیش ابروی تو از بهر نماز آمده ام جان حقیقت به لب چون شکرت خواهم داد تا نگویی که به تزویر و مجاز آمده ام تا فراق تو به غارت نبرد جان همام به شفاعت ز در وصل تو باز آمده ام همام تبریزی