همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۳: وداع بار و دیارم چو بگذرد به خیال
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وداع یار و دیارم چو بگذرد به خیال شود منازلم از آب دیده مالامال ز سوز سینه من ساربان به فریاد است ز بیم آن که رسد آتشش به بار و جمال فراق را نفسی چون هزار سال بود ببین که چون گذرد روز و هفته و مه و سال مرا به خدمت یاران مهربان ایام مجال هم نفسی داده بود در همه حال خیالشان که نماید به ما کنون جز خواب پیامشان که رساند مگر نسیم شمال میان آتش سوزنده ممکن است آرام ولی در آتش هجران قرار و صبر محال امید وعدهٔ دیدار می دهد ایام خوش است وعده او گر دهد زمانه مجال دریغ باشد اگر تشنه جان کند تسلیم میان بادیه در اشتیاق آب زلال همام با شب هجران و انتظار بساز مگر طلوع کند آفتاب روز وصال همام تبریزی