کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۶: سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد بگسترند عروسان باغ دامن خویش چو ابر برسرشان ز استین گهر ریزد خیال دوست چو در چشم خفتگان بزند ز خواب مردمک دیده را بر انگیزد ببوی آنکه مگر پی برد بخاک درش دلم چو بوی بباد هوا درآویزد کسی که آفت هستیّ خویش بشناسد بپای مستی از گوی عقل بگریزد هوای طبع تو سر پوش آتش شوقست چو باد حرص تو بنشست شوق برخیزد کمال الدین اصفهانی