کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴: چه باشد گر ز من یادت نیاید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه باشد گر ز من یادت نیاید که از دوری فراموشی فزاید ز چشمت چشم پرسش هم ندارد که از بیمار پرسش خود نیاسد مکن، بر جان من بخشایش کن بگو آخر که آن مسکین نشاید سلامی از تو مرسومست ما را پس از سالی مرا مرسوم باید چرا بربستی از من راه پرسش؟ مگر کاری ترا زین می گشاید؟ بجان تو که اندر آرزویت مرا یک روز الی می نماید بشب می آورم روزی بحیلت که شب آبستنست تا خود چه زاید کمال الدین اصفهانی