کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰: بریز سایۀ زلف تو عقل گمراهست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بریز سایۀ زلف تو عقل گمراهست غلام روی تو چون آفتاب پنجاهست مرا ز حسن تو تا دیده داد آگاهی ز خویشتن نیم آگه خدای آگاهست کمند زلف تو زان میکشد مرا در خود که زلف تو شبه رنگست و روی من کاهست همیشه سایۀ حسن تو بر سر خورشید چنانکه سایۀ خورشید بر سر ماهست لب تو نیک بدندان ماست وز پی او همیشه این دل غمگین بکام بدخواهست شدند از بر من صبر و هوش وز پیشان دلم برفت و کنون دیده بر سر راهست بروزگار ،وصال تودر نشاید یافت که وعدۀ تو درازست و عمر کوتاهست کمال الدین اصفهانی