کمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱: دل غنچه را باز این غم گرفتست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل غنچه را باز این غم گرفتست که پشت بنفشه چرا خم گرفتست نقاب از رخ او بخواهد گشودن صبا غنچه را زان فرادم گرفتست چمن را خط سبزه منشور ملکست که اقلیم شادی مسلّم گرفتست مگر چشم من دید در خواب نرگس که چشمش ز چشمم چنین نم گرفتست مزاج گل از مشک و می شد سرشته کزن بوی و زان رنگ در هم گرفتست شد از زلف یارم بشولیده کارش بنفشه ازین روی ماتم گرفتست رضا داد لاله بخون پیاله که خونش گرفتست و محکم گرفتست همه راز دل غنچه با باد گوید تو آن ساده دل بین که محرم گرفتست کمال الدین اصفهانی