ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۰: این منم باز که روی چو مهت می بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این منم باز که روی چو مهت می بینم هر دم از پسته شور تو شکر می چینم این که باز از تو رسیدم من دلخسته بکام گر نه خوابیست ز هی بخت که من میبینم در شکر خنده چو آن رسته دندان ترا بینم از چشم گهربار فتد پر و نیم هرچه خواهی تو بجای من دلخسته رواست از تو نفرین به از آن کزد گری تحسینم گر چه شد ز آتش عشقت دل من نرم چو موم لیک هرگز بجز از نقش رخت نگزینم بده ایخسرو خوبان ز لبت کام دلم که چو فرهاد ستمکش ز غم شیرینم رحم کن بر دلم ایجان و جهان ابن یمین که چنین عاجز و درمانده و بس مسکینم که اگر حکم کنی از سر جان برخیزم ور نشانیم بر آتش بوفا بنشینم ابن یمین