ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۸: صبا ز برگ گلش چون کلاله بر گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صبا ز برگ گلش چون کلاله بر گیرد دلم چو سنبلش آشفتگی ز سر گیرد چو یوسف است بخوبی ولی سلیمان وار هزار کشور جانرا بیک نظر گیرد دمید سبزه تر بر کنار سرخ گلش چو هاله ئی که ز قوس قزح قمر گیرد بغیر غالیه گون خط بگرد سطح مهش که دید شام که او دامن سحر گیرد بسوزم از تف دل گفتمش چنان زغمت جواب داد که با من کجات در گیرد باختیار سفر از جناب حضرت او کسی کند که دل از جان خویش بر گیرد از او جدا نتوانم شدن که روز وداع رود ز دیده من سیل و رهگذر گیرد نه آن بود دل من گر هزار جور کشد که جز طریقه عشقش ره دگر گیرد نباید ابن یمین را جفاش تلخ از آنک چو بگذرد بلبش لذت شکر گیرد ابن یمین