ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۴: سنبل غالیه گون بر گل تر میشکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سنبل غالیه گون بر گل تر میشکند ظلمت شام بر انوار سحر میشکند هر زمان پسته شیرینش که شور شهر است خنده ئی میزند و نرخ شکر میشکند هر دمی حسن جهانگیر وی از ابرو و چشم ساخته تیر و کمان قلب دگر میشکند تا من از رشته دندانش سخن میگویم از لطافت سخنم قدر گهر میشکند میکند بر دل من پیرهن صبر قبا از سر ناز کله گوشه چو بر میشکند ناصوابست که آن ترک خطا بی سببی دل بیمار من خسته جگر میشکند از می عشق چنان مست شدست ابن یمین که در خانه معشوق بسر میشکند ابن یمین