ابن یمین
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۹: زلفت از سنبل تر گرد سمن پرچین کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلفت از سنبل تر گرد سمن پرچین کرد گل رخ از پرتو خورشید رخت پرچین کرد آمد از کوی تو باد سحری مشک افشان مگر از شام دو زلفت گذری بر چین کرد با سر کوی تو صاحبنظرش نتوان گفت هر که رغبت بتماشا گه حور عین کرد شمه ئی از صفت حسن تو میگفت صبا گل چو بشنید رخ از شرم رخت رنگین کرد در هوای لب تو جان بدهم تا گویند بود فرهاد که جان پیشکش شیرین کرد بشکر خنده چو بنمود گهر لعل لبت روی خورشید پر از کوکبه پروین کرد چون سخن از قد چون سرو تو گفت ابن یمین راستی را همه کس از دل و جان تحسین کرد ابن یمین