جمال الدین اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۲: دل چو دم از دلربائی میزند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل چو دم از دلربائی میزند عافیت را پشت پائی میزند بازعاشق گشت و معذورست دل گرچه لاف از بیوفائی میزند از میان موج خون چون غرقه دست هر ساعت بجائی میزند هر دمم دل پیش پائی مینهد هر زمانم غم قفائی میزند از غمت شادم که چون بیند مرا آخر از دل مرحبائی میزند از همه عالم سر زلفین او زخم هم بر آشنائی میزند گرچه شد دل در سرکارش هنوز در غم او دست و پائی میزند جمال الدین اصفهانی