صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۸۹۹: سبکروان ز خم آسمان برآمده اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سبکروان ز خم آسمان برآمده اند ز راستی چو خدنگ از کمان برآمده اند چگونه قامت خود زود زود راست کنند چو سبزه از نته سنگ گران برآمده اند عنان سوختگان را گرفتن آسان نیست به تازیانه آه از جهان برآمده اند به جستجوی تو هر روز آتشین نفسان چو آفتاب به گرد جهان برآمده اند کدام غنچه محجوب در خودآرایی است که بلبلان همه از گلستان برآمده اند ز چشم شوخ بتان مردمی مدارطمع که آهوان ختا بی شبان برآمده اند سزای صدرنشینان اگر بود انصاف همین بس است که از آستان برآمده اند نسیم صبح جزا را فسانه پندارند جماعتی که به خواب گران برآمده اند چو شانه در حرم زلف راه جمعی راست که با هزار زبان بی زبان برآمده اند جماعتی که خموشند چون صدف صائب ز بحر با لب گوهرفشان برآمده اند صائب تبریزی