صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۹۷: ز ناقصان خرد من کمال می گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز ناقصان خرد من کمال می گیرد ز زنگ آینه من جمال می گیرد چه حالت است که دشمن اگر شود ملزم مرا ز شرم تب انفعال می گیرد جنون بهانه تراش است و شوق طفل مزاج ز رقص ذره مرا وجد و حال می گیرد من و متابعت خضر نیک پی، هیهات ز سایه فرد روان را ملال می گیرد به روی آینه از خواب چون شود بیدار نخست دل ز خود از بهر فال می گیرد! کسی است صوفی صافی که خرقه اندازد نه آن فسرده که بر دوش شال می گیرد مرا ز نقش به نقاش چشم افتاده است کجا دل از کف من خط و خال می گیرد؟ صفای گوهر دل در قبول آزارست که مهر روشنی از خاکمال می گیرد درون پوست نگنجد خطش ز رفتن حسن که سایه عمر دراز از زوال می گیرد ز هر کجا که غمی پای در رکاب آرد نشان صائب شوریده حال می گیرد صائب تبریزی