صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۹۶: ز یاد عیش مرا سینه زنگ می گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز یاد عیش مرا سینه زنگ می گیرد ز آب گوهرم آیینه زنگ می گیرد فغان که آینه صاف صبح شنبه من ز سایه شب آدینه زنگ می گیرد فتاده است چنان آبدار گوهر من که قفل بر در گنجینه زنگ می گیرد می دو ساله جلا می دهد به یک نفسش دلی که از غم دیرینه زنگ می گیرد فلک به مردم روشن گهر کند بیداد همیشه روی ز آیینه زنگ می گیرد دلی که راه به آفات دوستداری برد ز مهر بیشتر از کینه زنگ می گیرد ز بس گزیده شدم از سخن، مرا صائب ز طوطی آینه سینه زنگ می گیرد صائب تبریزی