صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۶۶: ز خط صفا لب میگون یار پیدا کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز خط صفا لب میگون یار پیدا کرد بهار نشأه این باده را دوبالا کرد گره ز غنچه پیکان گشودن آسان است دل گرفته ما را توان وا کرد درین ریاض به بی حاصلی علم گردد چو سرو مصرع موزونی آن که انشا کرد سیاه کرد به چشمش جهان روشن را اگرچه در تن خفاش روح عیسی کرد مرا به دست تهی همچو شانه می باید گره ز کار پریشان عالمی وا کرد نمی رسد به زمین پایش از صدای رحیل سبکروی که سرانجام زاد عقبی کرد ز تیغ حادثه پروا نمی کند عاشق ز موج تر نشود هرکه دل به دریا کرد در آفتاب جهانتاب محو شد صائب چو شبنم آن که دل خویش را مصفا کرد صائب تبریزی