صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۵۲: درین بهار به گلزار رفتنی دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درین بهار به گلزار رفتنی دارد به پای بوی گل از خود گذشتنی دارد کنون که نرگس شهلا گشود چشم از خواب به چشم روشنی باغ رفتنی دارد ز نوبهار برومند گردد امیدش به توبه هرکه امید شکستنی دارد ز برگریز خزان، بلبلی است فارغبال که زیر بال و پر خویش گلشنی دارد به چار موجه وحشت فتد ز یاد بهشت ز گوشه دل خود هر که مأمنی دارد مرا به گوهر شب تاب رشک می آید که در چراغ خود از آب روغنی دارد ز بس که چشم من از چشم شور ترسیده است به خانه ای ننهد پا که روزنی دارد برون ز اطلس گردون نمی رود صائب علاقه هرکه چو عیسی به سوزنی دارد صائب تبریزی