صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۸۰: زخون دل شراب، از پاره دل کن کباب خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زخون دل شراب، از پاره دل کن کباب خود مبر در پیش هر بی آبرو زنهار آب خود کف آبی به دست خویش تا ممکن بود خوردن غبارآلوده منت مکن از کوزه آب خود اگر داری به زیر خاک چشم خواب آسایش هم اینجا پاک کن با مردم عالم حساب خود مشو فارغ زپیچ و تاب تا آسان شود کارت که جوهر رخنه در فولاد کرد از پیچ و تاب خود نمی پیچد به دست و پا ره خوابیده چون مارش به منزل افکند از دوربینی هر که خواب خود دل نورانی خود را مصفا از علایق کن نهان در ابر خواهی داشت تا کی آفتاب خود؟ نگردد سبز از خجلت میان مردمان صائب دریغ از همرهان چون خضر هر کس داشت آب خود صائب تبریزی