صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۷۶: معانی اهل صورت را به گرد دل نمی گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
معانی اهل صورت را به گرد دل نمی گردد به منزل، چون مصور شد، ملک داخل نمی گردد نبرد از مغز زاهد باده گلرنگ خشکی را به آب زندگانی این زمین قابل نمی گردد نگاه بی غرض با حسن در یک پیرهن باشد حجاب چشم مجنون پرده محمل نمی گردد دل بیتاب پاس عصمت معشوق می دارد به گرد شمع، این پروانه در محفل نمی گردد نگردد سنگ راه سالکان آسایش دنیا که سیل تندرو آسوده در منزل نمی گردد نباشد بار بر آزاد مردان عقده مشکل قد سرو و صنوبر خم زبار دل نمی گردد به امید برومندی نهالی را رسانیدم ندانستم کز او جز بار دل حاصل نمی گردد زقتلم چون حنا آن دست سیمین را نگارین کن که خون من و بال دامن قاتل نمی گردد دم نشمرده صائب جنگ دارد با دل روشن که صبح صادق از پاس نفس غافل نمی گردد صائب تبریزی