صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۲۶: سبکروحی که چون پروانه بر گرد سخن گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سبکروحی که چون پروانه بر گرد سخن گردد نفس در سینه اش چون سوخت شمع انجمن گردد زخون تا شد تهی دل می خلد در سینه تنگم گل بی خار چون شد خشک خار پیرهن گردد کجا نوبت به من افتد، که هر جا هست بینایی به امید فتادن گرد آن چاه ذقن گردد در آن گلشن که آید در سخن لعل گهر بارش زشبنم آب حسرت غنچه ها را در دهن گردد چو از می آتشین گردد عقیق آبدار او سهیل از شرمساری پنبه داغ یمن گردد لب میگون او خوش حرف شد در روزگار خط جوانتر می شود کیفیتش چون می کهن گردد تواند تنگ در آغوش خود آورد مرکز را سبکسیری که چون پرگار گرد خویشتن گردد ندارد فکر کنعان یوسف از بیمهری اخوان که غربت با عزیزی دلنشین تر از وطن گردد دل روشن کند شیرین سخن صائب سخنور را که بی آیینه هیهات است طوطی خوش سخن گردد صائب تبریزی