صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۹۸: روشندلان به هر که رسیدند همچو صبح
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روشندلان به هر که رسیدند همچو صبح دادند جان، نفس نکشیدند همچو صبح شکر خدا که عاقبت کار، عاشقان پیراهنی به صدق دریدند همچو صبح جمعی که پی به داغ مکافات برده اند یک گل فزون ز باغ نچیدند همچو صبح از گرد کینه صاف بود آبگینه ام ناف مرا به مهر بریدند همچو صبح تا شیشه گردن از سر دیوار خم کشید مستان بغل گشاده دویدند همچو صبح صائب خموش باش که خورشید طلعتان بر ما رقم به صدق کشیدند همچو صبح صائب تبریزی