صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۰۱: قد تو کجا و قد رعنای قیامت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قد تو کجا و قد رعنای قیامت این جامه بلندست به بالای قیامت ای از مژه شوخ صف آرای قیامت وز زلف دلاویز دو بالای قیامت در دامن کهسار کم از خنده کبک است در پله تمکین تو غوغای قیامت هم جنتی از چهره و هم دوزخی از خوی نقدست در ایام تو سودای قیامت خورشید تو چون از افق زلف برآید ریزد عرق شرم ز سیمای قیامت از داغ بود گرمی هنگامه دلها خورشید بود انجمن آرای قیامت در سینه ما سوختگان نم نتوان یافت بی آب بود دامن صحرای قیامت از شرم گنه بس که کشیدم به زمین خط مسطر زده شد دامن صحرای قیامت در سایه کوه گنه ما ز بلندی آسوده بود خلق ز گرمای قیامت از سینه آتش نفسان دود برآید چون خامه صائب کند انشای قیامت صائب تبریزی