صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۰۱۷: تا چند بشنوم ز رسولان پیام دوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند بشنوم ز رسولان پیام دوست گه دل به نامه شاد کنم، گه به نام دوست عارف ز جام مهر خموشی نیافته است کیفیتی که یافت دلم از کلام دوست رحم است بر کسی که ز کوتاه دیدگی در جستجوی ماه برآید به بام دوست دشمن به بیقراری من رحم می کند در خاطرم عبور کند چون خرام دوست گر میرم از خمار ز دل خون نمی خورم من کیستم که باده گسارم ز جام دوست؟ هر چند ناقص است شود کار او تمام افتاد چشم هر که به ماه تمام دوست در بزم ما به باده و جام احتیاج نیست ما را بس است مستی ذکر مدام دوست از داغ غربتش جگر سنگ خون شود آشفته خاطری که نداند مقام دوست خون می خورد ز ساغر آب حیات، خضر خوشتر ز لطف خاص بود لطف عام دوست ناکامی است قسمت خودکام، زینهار بر کام خود مباش که باشی به کام دوست صائب فزون ز باده لعل است نشأه اش خونی که می خورم ز رخ لعل فام دوست صائب تبریزی