صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۸۲۴: ز ناله گر دل بی برگ ما نوا می داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز ناله گر دل بی برگ ما نوا می داشت چو غنچه از گره خود گرهگشا می داشت خبر ز عشق ندارد دل فسرده من وگرنه آتش سوزنده زیر پا می داشت هزار قافله هر دم ز خود سفر می کرد اگر ز خویش سفرکرده نقش پا می داشت به گرد چشم تو خواب غرور کی می گشت؟ شکست شیشه دلها اگر صدا می داشت کجاست صائب آتش نفس، که وقت مرا همیشه خوش به سخنهای آشنا می داشت صائب تبریزی