صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۶۸: شدم غبار و همان خارخار من باقی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شدم غبار و همان خارخار من باقی است توجه چمن آرا به این چمن باقی است هزار جامه بدل کرد روزگار و هنوز حدیث دیده یعقوب و پیرهن باقی است به رنگ و بوی جهان دل منه، تماشا کن که آه سرد و کف خاکی از چمن باقی است گذشت فصل بهار و چمن ورق گرداند همان به تازگی خویش داغ من باقی است دلیل این که سخن آب زندگی خورده است همین بس است که از رفتگان سخن باقی است چه شیشه ها که تهی شد، چه جامها که شکست به حال خود دل سنگین انجمن باقی است ز پادشاهی پرویز جز فسانه نماند هزار نقش نمایان ز کوهکن باقی است جواب آن غزل است این که گفت عرفی ما هزار شمع بکشتند و انجمن باقی است صائب تبریزی