صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۴۴۰: عشق بیتابی ذرات جهان را سبب است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق بیتابی ذرات جهان را سبب است زردی چهره خورشید ز درد طلب است یک زمان بی دم گرم و نفس سرد مباش که ز انفاس، همین یک دو نفس منتخب است مگشا لب به شکرخند که در عالم درد رخنه مملکت دل، دم صبح طرب است چون صدف هر که به دریوزه دهن باز کند گر چه در آب گهر غوطه زند، خشک لب است دل ز بیداری شب، زنده جاوید شود چشمه خضر نهان در ته دامان شب است ماه و خورشید بود شمع ته دامانش سر زلفی که سیه روزی ما را سبب است سبز تلخی نتوان یافت به شیرینی تو گوشه چشم ترا چاشنی کنج لب است چه کند صائب مسکین نگدازد چون موم؟ روزگاری است که دربند گران ادب است صائب تبریزی