صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۲۸: داغ می گلگل به طرف دامنم افتاده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
داغ می گلگل به طرف دامنم افتاده است همچو مینا میکشی بر گردنم افتاده است چون پلاس شکوه بر گردن نیندازم ز بخت؟ گل به چشم از نکهت پیراهنم افتاده است تا گذشتی گرم چون خورشید از ویرانه ام از گرستن گل به چشم روزنم افتاده است گر چه خاکستر شدم، ایمن نیم از سوختن شعله سنگین دلی در خرمنم افتاده است در حصار آهنین دارد تن و جان مرا شکر زنجیر جنون بر گردنم افتاده است طفل اشک شوخ چشم از بس در او آویخته است چاکها چون گل به طرف دامنم افتاده است صائب از تکلیف سیر بوستانم در گذر صحبت گرمی به کنج گلخنم افتاده است صائب تبریزی