صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۲۷: نخل قد تو هم آغوش بلا کرد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نخل قد تو هم آغوش بلا کرد مرا هوس زلف تو همدست صبا کرد مرا خاک در دیده مقراض جدایی بادا! که ازان حاشیه بزم جدا کرد مرا عکس من خاک به چشم آینه را می پاشید پرتو روی تو آیینه نما کرد مرا بعد عمری که فلک بر سر انصاف آمد همچو یوسف به لب چاه بها کرد مرا (چه عجب گر جگر نی بخراشد نفسم بند از بند، فراق تو جدا کرد مرا) (داشتم شکوه ز ایران، به تلافی گردون در فرامشکده هند رها کرد مرا) چون به بستر بنهم پهلوی راحت صائب؟ غنچه خسبی، گره بند قبا کرد مرا صائب تبریزی