صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۰۷: از نظر کرد نهان خط رخ آن مهوش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از نظر کرد نهان خط رخ آن مهوش را پردگی ساخت شب دل سیه این آتش را چون برآید نفس از سوختگان در بزمی که نمک سرمه آواز شود آتش را؟ زاهد خشک برآورد مرا از مشرب چون سفالی که کند جذب، می بی غش را آه در سینه من محنت پیری نگذاشت که کمان دل تهی از تیر کند ترکش را خصم سرکش شود از راه تحمل مغلوب خاک خاموش به از آب کند آتش را پرده تیرگی دل نشود رخت سفید چه دهی عرض به صراف، زر روکش را؟ در شبستان لحد تلخ نگردد خوابش هر که در زندگی از خاک کند مفرش را نبرد زخم زبان سرکشی از طینت عشق چون خس و خار شود بند زبان آتش را؟ بر سر رحم نیامد به زر و زاری و زور به چه تدبیر کنم رام، من آن سرکش را؟ هر کجا اهل دلی نیست مزن دم صائب نتوان خواند به هر کس سخن دلکش را صائب تبریزی