صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۰۵: پخته می گردند از سودای زلفش خام ها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پخته می گردند از سودای زلفش خام ها این ره باریک، رهرو را دهد اندام ها این غزالی را که من صیاد او گردیده ام چشم حسرت می شود در رهگذارش دام ها قاصد بی رحم اگر از خود نسازد حرف را می برد چون بوسه دل، شیرینی پیغام ها فتنه چشم تو تا بیدار شد از خواب ناز در شکر شد خواب شیرین تلخ بر بادام ها دیده چون دستار کن از گریه کز چشم سفید کعبه دیدار دارد جامه احرام ها چون گره بگشایی از مو، شام گردد صبح ها پرده چون بگشایی از رو، صبح گردد شام ها تا گذشت از بوستان مستانه سرو قامتت بر گلوی قمریان شد طوق، خط جام ها کار مزدوران بود خدمت به امید نوال مخلصان را نیست صائب چشم بر انعام ها صائب تبریزی