شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۹: گوئیا از ما عنایت وا گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چشم مستش گوشه ای از ما گرفت گوئیا از ما عنایت وا گرفت عارفانه خلوتی خالی گزید کنج خلوتخانهٔ تنها گرفت دل ز هجرش گر بنالد گو بنال دیگران را کی بود بر ما گرفت بر امید وصل او جان عزیز رفت و بر خاک درش مأوا گرفت آب چشم ما به هر سو شد روان سو به سوی ما همه دریا گرفت در بلای عشق او افتاد دل زان بلا این کار ما بالا گرفت نعمة الله رفت از عالم ولی درگه یکتای بی همتا گرفت شاه نعمت الله