شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۹۸: چون در صفت آن لب شکر شکن آیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون در صفت آن لب شکر شکن آیم با معنی بس نازک و شیرین سخن آیم با سرو و صنوبر نشود ملتفتم دل بی قامت رعنای تو گر در چمن آیم طوطی صفتم روی در آئینه به پیش آر تا صورت خود بینم و اندر سخن آیم چون غنچه به فکر دهنت پیرهن از شوق صد پاره کنم تیر ز دل خونین بدن آیم از باغ جمال تو عجب نیست اگر من با سرو و گل و سنبل و با یاسمن آیم فکرم به خیالات میان تو چو تنگ است با تنگ ولی هم به خیال دهن آیم ای شاهدی از محنت غربت گله تا چند کو زاد ره و راحله تا با وطن آیم شاهدی