ابراهیم دده، شاهدی مغلوی از شاعران پارسی گو و صوفیان طریقة مولویه است. وی در سال ۸۷۵ هـ. ق به دنیا آمد و در سال ۹۵۷ در مغله در گذشت. از شاهدی آثاری برجای مانده، از جمله: گلشن وحدت، گلشن توحید، گلشن اسرار، تحفة شاهدی شرح گلستان سعدی، مشاهدات شاهدیه، صحبت نامه و دیوان اشعار.
پدرش "خدایی صالح" که در ایران تحصیل کرده و به زبان فارسی مسلط بود، زعامت زاویه "سیدکمال" را در شهر مغله بر عهده داشت. وی زبان فارسی را نزد پدر فرا گرفت و در ده سالگی پدر خود را از دست داد و به وصیت او، شاگرد یک صوفی ابریشم فروش شد،اما این کار را دوست نداشت و مشتاق تحصیل بود.