شاهدی
غزلیات
شمارهٔ ۸۷: مرا خوش است به درد خود و جراحت خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا خوش است به درد خود و جراحت خویش رو ای طبیب رها کن مرا به لذت خویش چو در زمانه رفیق شفیق ممتنعست کشیم گنج قناعت به کنج عذلت خویش نعیم دهر به یک منتی نمی ارزد خوش است نان ز بازو و بار منت خویش مرا ز روز ازل درد و عشق شد قسمت خوشا تلذذ ریزا به قسمت خویش نعیم عشق تو را شاهدی میسر شد بساز با غم هجران و شکر نعمت خویش شاهدی